|
Jes ja, la verk' pli belas, se l' ŝtofo pri l' labor' ribelas: verso, oniks', marmor'. Falsa malhelp' forestu! Sed por rekt-marŝa uz' survestu kotomojn striktajn, Muz'! Se l' ritmo plate pasas: fi! — ŝu' de troa grand'! Ĝin lasas kaj prenas ĉiu pland'. Skulptist'! for la molfleksa argil', cedanta al prem' poleksa, dum la spirit-flugem'! Luktu kun ŝton' Karrara, Parosa: gardos dur' pri rara pureco de l' kontur'. Bronz' Sirakuza decas, kie per firma ark' impresas fiera-ĉarma mark*. Per mano delikata sekvu en la tavol' agata profilon de Apoll'. Pentrist'! Ne akvarelu! La farbon por rezist' akcelu en forn' de emajlist'. Faru sirenojn bluajn, kun vostoj volve en fon' trafluaj: la monstrojn de blazon'. Sub aŭreol-trilobon Virginon kun Jesuet': la globon kun krucifiks-siluet'. Forpasas ĉio. Staras nur art' eterne plu. Urb' falas; transvivas ĝin statu*. Kaj la medal' plugfere fosita el kampar' severe atestas pri cezar'. La dioj mem formortas. Sed suverena vers' pli fortas ol ĉia bronz' kaj erc'. Skulptu, fajlu, cizelu; ke l' rev', ĉi fluga flok', sigelu sin en rezista blok'! |